سایت پیش بینی فوتبال

به گزارش خبرگزاری خبرآنلاین؛ بوژیدار رادوشوویچ دروازه بان کروات تیم فوتبال پرسپولیس بار دیگر توانست از یک بازی، سربلند خارج شود. او جدا از تاثیرگذاری بر برد تیم، موفق شد دروازه اش را بسته نگه دارد و سهم بزرگی در کسب سه امتیاز این دیدار ایفا کند. رادو حالا خوشحال ترین بازیکن پرسپولیس است زیرا در کنار این موفقیت ها، از این پس، دروازه بان شماره یک تیمش به حساب می آید و می تواند با توجه به این شرایط، روزهای شیرینی بسازد. 

بازی سختی را بردیم 
دیدار با ماشین سازی برای مان یکی از سخت ترین بازی های ممکن بود زیرا خارج از تهران و بدون حضور تماشاگران بود. ما در شرایطی هستیم که بازی با هر تیمی می تواند برای پرسپولیس یک چالش جدی بسازد و باید خیلی حواس مان را نسبت به شرایطی که داریم، جمع کنیم به همین علت می گویم بازی سختی را بردیم. 

ماشین سازی می توانست گل بزند 
ماشین سازی بازیکنان جوان و باانگیزه ای داشت. آنها برای بازی مقابل ما با تمام توان به زمین آمدند و اگر تمرکز نداشتیم، ممکن بود گل بخوریم چون این تیم می توانست با توجه به تلاش بازیکنانش، دروازه ما را باز کند ولی همه بازیکنان عالی کار کردند و در روزی که همه خوب بودیم به پیروزی رسیدیم. 

قهرمانی با پرسپولیس شیرین ترین حس این دنیاست

گل محمدی بهترین نقشه را داشت 
در این میان، کادرفنی ما هم بهترین تاکتیک و نقشه را برای کسب پیروزی داشت و می دانستیم چطور باید دروازه حریف را باز کنیم. ما حملات خوبی به خصوص در نیمه دوم داشتیم که می توانستیم به گل های بیشتری هم برسیم ولی با همین یک گل هم سه امتیاز حساس گرفتیم و به تهران برگشتیم تا آماده ادامه لیگ شویم. 

از این پیروزی ها خوشحالم 
من در این بازی هم موفق شدم دروازه پرسپولیس را بسته نگه دارم. بدون شک این اتفاق به خاطر تلاش همه بازیکنان رخ داد. ما یک تیم متحد هستیم که در طول هر بازی، به یکدیگر کمک می کنیم و می توانیم بر روی بازی هم تاثیر مثبت بگذاریم. این شرایط باعث می شود که تیم مان به بهترین بردها برسد. از این پیروزی ها خوشحالم. من هر وقت برای تیمم بازی کردم، تلاشم این بود که بهترین عملکرد را ارائه کنم. در این فصل 10 بار برای پرسپولیس به میدان رفتم که در همه این بازی ها به پیروزی رسیدیم و 9 بار هم دروازه را بسته نگه داشتم. باید این آمار را تا پایان بازی ها حفظ کنم. 

قهرمانی شیرین ترین حس دنیاست 
قهرمانی با پرسپولیس شیرین ترین حس این دنیاست. من از زمانی که به پرسپولیس آمدم (فصل شانزدهم) توانستیم به سه قهرمانی برسیم و شرایط به شکلی پیش می رود که به قهرمانی چهارم هم نزدیک هستیم. حتی می توانیم در سال های بعد هم قهرمان شویم. به هر حال از این موضوع بسیار خوشحالم و می خواهم باز هم این اتفاقات برایم تکرار شود. امیدوارم همه بتوانیم به تیم کمک کنیم. 

توانایی پرسپولیس بالاست 
تیم ما بهترین فرم خود را دارد و در شرایطی قرار داریم که می توانیم مقابل هر حریفی به پیروزی برسیم. توانایی پرسپولیس واقعا بالاست و در زمان مربی گری برانکو ایوانکوویچ و گابریل کالدرون هم شرایط بسیار خوبی داشتیم. با استفاده از توان مان می توانیم به موفقیت های بیشتری هم برسیم چون پتانسیل تیم پرسپولیس در این سال ها بالا رفته و باید از این قدرتی که داریم، استفاده بهتری ببریم. 

بیرانوند می تواند پیشرفت کند 
علیرضا بیرانوند دروازه بان بسیار خوبی است و در این 4 سال رفاقت صمیمانه ای با هم داشتیم. برایش آرزوی موفقیت می کنم. رابطه ما همیشه خوب بود و حالا هم مطمئنم او هر کجا باشد، برای موفقیت های پرسپولیس دعا می کند. بیرانوند می تواند پیشرفت های بیشتری کند. من مطمئن هستم به زودی او را در بهترین باشگاه ها می بینیم. بیرانوند برای پرسپولیس زحمات زیادی کشید و به عنوان یکی از بازیکنان تیم برایش آرزوی موفقیت می کنم.

256 251

به گزارش خبرگزاری خبرآنلاین؛امروز سالگرد فینال جام جهانی است؛ لشکرکشی آرژانتین و مسی علیه تیم ماشینی آلمان. برای گفت‌وگو درباره آن فینال و البته آرژانتنی که جام را از کف داد، فکر کردیم و به گزینه‌ای بهتر از «هاشم‌ بیک‌زاده» نرسیدیم. داستان تقابل هاشم و مسی و آن اتفاقات تاریخی، از جایی شروع شد که بیک‌زاده در مصاحبه‌ای گفت دوست دارد با آرژانتین همگروه شویم. این جمله او خیلی زود باب شوخی را باز کرد. همه می‌گفتند قرار است هاشم مسی را بگیرد و در چشم به هم زدنی شوخی‌های خودمانی اینجا، به صفحه مسی هم رسید. حتما کامنت معروف لیونل را پای توهین‌های عده‌ای یادتان هست: « برای این عده واقعا متاسفم. تمام کلماتی که آنها به کار بردند دوستانه نبود.» بعدها وقتی به آرژانتین باختیم کفاشیان آن جمله معروف را گفت که «مسی را با کامنت‌هایشان عصبی کردند تا به ما این شکلی گل بزند.» همه این اتفاقات را حالا در قالب یک گفت و گو(جام جم) مرور می‌کنیم با هاشم بیک زاده….

*هاشم امروز سالگرد فینال جام جهانی آرژانتین و آلمان است. اول از همه بگو دوست داشتی کدام قهرمان شود؟
این دیگر سوال دارد؟ آرژانتین. من طرفدار این تیم هستم. 

*به خاطر همین قبل از قرعه‌کشی جام‌جهانی 2014 گفتی خدا کند با آرژانتین همگروه شویم؟ 
بله. من چون آرژانتین و مسی را قبلا دوست دارم، قبل از قرعه کشی گفتم خدا کند با آرژانتین همگروه شویم. 

*اصلا وقتی این مصاحبه را کردی، ماجرای هاشم-مسی روی بورس آمد. 
بله دیگر. همه به شوخی می‌گفتند خودت می‌خواهی مسی را مهار کنی؟ من هم به شوخی و خنده می‌گفتم اگر با آرژانتین همگروه شویم، خودم جلوی مسی را می‌گیرم. خلاصه شوخی شوخی ما با آرژانتین همگروه شدیم. 

*بعد شوخی‌ها شدت بیشتری گرفت. 
دیگر هرکسی چیزی می‌گفت. همه در فضای مجازی با من شوخی می‌کردند. 

*اذیت شدی؟
راستش من شوخی کردم ولی دیگر هجم شوخی‌ها خیلی زیاد شد و به جایی رفت که حتی به مسی توهین‌هایی کردند. یادتان هست دیگر. بعد از قرعه‌کشی به صفحه او در فیسبوک حمله کردند و چقدر پیام‌های توهین آمیز نوشتند که باعث شد مسی ناراحت شود. یک شوخی داخلی را به خارج از ایران بردند و بعضی‌ها هم توهین کردند که اصلا کار خوبی نبود و فکر کنم همان آدم‌ها که الان بزرگتر شده‌اند از کارشان پشیمان هستند. 

*بعد از بازی آرژانتین یادمان هست علی کفاشیان رئیس وقت فدراسیون فوتبال گفت اینقدر به مسی فحش دادند که اعصابش خرد شد و آن گل را زد. 
حالا این چیزها که روی مسی تاثیر ندارد. او واقعا یک بازیکن فرازمینی است و به نظرم غیر از مسی کسی نمی‌توانست آن توپ را گل کند. ما به آرژانتین نباختیم بلکه به مسی باختیم. هرکسی جای او بود این توپ گل نمی‌شد. 

راستش را بگویم من هنوز حسرت می‌خورم نتوانستم مقابل آرژانتین بازی کنم. خیلی دوست داشتم این اتفاق بیفتد ولی متاسفانه قبل از شروع جام‌جهانی مصدوم شدم. کی‌روش هم مردانگی کرد و گفت هاشم باید تا آخر جام کنار ما باشد.

*یادمان هست بعدها از عادل فردوسی پور گلایه کردی که چشمت زد و مصدوم شد تا جلوی آرژانتین بازی نکنی. 
راستش را بگویم من هنوز حسرت می‌خورم نتوانستم مقابل آرژانتین بازی کنم. خیلی دوست داشتم این اتفاق بیفتد ولی متاسفانه قبل از شروع جام‌جهانی مصدوم شدم. کی‌روش هم مردانگی کرد و گفت هاشم باید تا آخر جام کنار ما باشد. به خاطر همین من روی نیمکت تیم‌ملی بودم. بعدا در یک برنامه به عادل گفتم من را چشم زدی و جلوی آرژانتین بازی نکردم. البته شوخی بود و می‌خواستم اذیتش کنم. او من را اذیت کرد و من هم هدفم همین بود. اما در کل معتقد بودم قبل از آن جام چشم خوردم. همه توجهات بعد از قرعه کشی روی من بود. دیگر هرکس من را می دیدید می گفت مامور مهار مسی آمد. 

*لحظه‌ای که گل را خوردیم روی نیمکت چه حسی داشتی؟
حال بدی داشتیم. همه تیم. اینقدر خوب بازی کردیم و متاسفانه….

*دوست نداشتی آن لحظه در زمین بودی و زیر پای مسی می‌رفتی؟
چرا. یک چیز بگویم. تک تک بازیکنان نیمکت‌نشین فکر می‌کردند در زمین هستند. همه روی نیمکت با هر حرکتی تکان می‌خوردیم. در صحنه گل مسی هم همه بچه‌ها تلاش خود را کردند. اصلا معلوم نبود من آن لحظه جلوی مسی باشم یا نه؟ چون من دفاع چپ بودم و او پشت محوطه جریمه شوت را زد. ولی اگر نزدیکش بودم سعی می‌کردم با همه وجود زیر پایش بروم. 

*پیش بینی تو قبل از فینال چه بود؟ فکر می‌کردی آرژانتین ببازد؟

اول از همه این را بگویم ما به تیمی باختیم که به فینال رفت. برای بازی آرژانتین تیم‌ملی خیلی زحمت کشید. آن 90 دقیقه‌ای که شما و مردم دیدید، ویترین کار ما برای بازی آرژانتین بود. ماهها تلاش شد. کادر فنی خیلی زحمت کشید. بچه‌ها تلاش کردند تا سفت و سخت تمرین کنند. اصلا دلیل مصدومیت من همین بود که بچه‌ها همه با جان و دل و با قدرت تمرین می‌کردند تا جام جهانی را شروع کنیم. ما می‌دانستیم مردم چقدر به تیم‌ملی امید دارند. فکر می‌کنم یک بازی تاریخی هم جلوی آرژانتین کردیم. حق ما باخت نبود. 

*ممکن بود ما آرژانتین را ببریم، خیلی چیزها عوض شود. 
به نظرم داور پنالتی صد در صد روی اشکان دژاگه را نگرفت. دیدید که سه موقعیت عالی هم داشتیم و به نظرم دروازه‌بان آرژانتین روز خوبش بود. اگر پنالتی دژاگه را می‌گرفتند شانس ما برای برد زیاد بود چون کلی برنامه داشتیم اگر گل بزنیم چطور عمل کنیم.  در آن صورت تیم بسته تر بازی می‌کرد و مسی هم در آن موقعیت قرار نمی‌گرفت. البته هنوز معتقدم موقعیت مسی اصلا موقعیت گل نبود و او از خلاقیت خودش استفاده کرد و آن شوت فوق‌العاده را زد. 

*قبل از جام‌جهانی 2018 هم یک شوخی کردی و گفتی اگر تو را جلوی رونالدو بگذارند او را هم مهار می کنی. 
دیگر شما خبرنگاران دوست دارید از ما تیتر خوب بگیرید. من هم گفتم اگر جلوی مسی بودم او را مهار می‌کردم، حالا اگر جلوی رونالدو هم باشم او را مهار خواهم کرد. 

*البته در جام جهانی کلا نبودی. توقع نداشتی باشی؟
تیمی که به جام جهانی رفت فوق ‌العاده بودند و همه زحمت کشیدند. من دوست داشتم در جام جهانی باشم ولی به هر حال شرایط بازیکنان با گذر زمان فرق دارد. تیم ملی خیلی در آن جام خوب بازی کرد و باعث افتخار بود. 

*هنوز از طرفداران آرژانتین هستی؟
بله، من از بچگی طرفداران این تیم بودم. همیشه آرژانتین را دوست داشتم و دارم. امیدوارم یک روز دوباره قهرمان جهان شود. در جام‌جهانی 2018 هم جلوی آلمان خوب بازی کرد و اگر اشتباه نکنم هیگواین هم یک موقعیت صد در صد گل را از دست داد که اگر همان گل می‌شد، آرژانتین به قهرمانی می‌‎رسید. 
 

بیشتر بخوانید: امیرحسین صادقی: بدون مربی استقلال هنوز صدرجدول بود

254 251

به گزارش خبرگزاری خبرآنلاین؛البرز اخوان، از قهرمانان و اعضای پیشین تیم ملی تنیس، اخیرا یک دوره دشوار از مبارزه با بیماری سرطان روده را پشت سر گذاشته است. او با انگیزه، اراده و پشتکار از چند مرحله سخت جراحی و شیمی‌درمانی عبور کرده و با حفظ روحیه، سازگاری روانی بسیار بالایی در مقابله با بیماری از خود نشان داده است. این ورزشکار حالا با انگیزه‌ای قوی‌تر از پیش، آینده‌ای برای خود ترسیم کرده که در آن قرار است شاگردانی را به قهرمانان ورزش تنیس‌ ایران تبدیل کند. خودش می‌گوید: می‌خواهم همه‌ این تجربیات را در اختیار هم‌وطنانم قرار بدهم و آن‌ها را با استانداردهای جهانی در تنیس آشنا کنم، وقتی پیشرفت هفته به هفته شاگردانم را می‌بینم از صمیم قلبم لذت می‌برم.

شروع ورزش اخوان

البرز اخوان درباره چگونگی شروع ورزش خود می‌گوید: من از پنج سالگی فوتبال بازی می‌کردم. وقتی بچه بودم، یک روز پدرم به من گفت: «البرز می‌خواهی ببرمت کلاس تنیس؟» من هم گفتم: «نه بابا! تنیس چیه؟! تنیس ورزش دخترهاست!» در اون سن همه‌ی پسرها در مدرسه فوتبال بازی می‌کردند و به نظرم فوتبال ورزش مردانه‌تری می‌آمد. به پدرم گفتم من فوتبال را ترجیح می‌دهم. پدرم گفت ولی در کنار فوتبال می‌توانی تنیس بازی کنی. من هم قبول کردم. البته جو زمان هم بی‌تاثیر نبود. من در سال 1988 میلادی به دنیا آمدم. در سال‌های 1987 و 1988 بوریس بکر، به عنوان یک نوجوان ۱۷ ساله‌ آلمانی، دو سال پی در پی در مسابقات تنیس ویمبلدون در لندن قهرمان جهان شد. بر اثر این اتفاق در آن دوره تنیس در آلمان رشد کرد و مرتب اخبار آن پخش می‌شد. البته در سال‌های قهرمانی بوریس بکر، من تازه به دنیا آمده بودم، ولی احتمالا پخش هر روزه اسم و تصویر او در تلویزیون آلمان در آن زمان روی ذهنیت پدر و مادرم درباره تنیس تاثیر گذاشته بود و باعث شد آن‌ها من را برای این ورزش تشویق کنند.

اخوان در مصاحبه‌ای که مجله سلامت منتشر کرده است، ادامه می‌دهد: من در هفت سالگی هم تنیس و هم فوتبال بازی می‌کردم، ولی پدرم بیشتر من را به سمت تنیس سوق می‌داد. هفته‌ای دو بار تمرین فوتبال داشتم، شنبه‌ها و یکشنبه‌ها هم که مدرسه تعطیل بود، پدرم ساعت ۶:۳۰ صبح بیدارم می‌کرد و سر ساعت هفت در زمین تنیس بودیم. پدر و مادرم هم تنیس بازی می‌کردند. خواهرم باران هم که الان دیگر یک بازیکن خیلی خوب تنیس شده است، آن زمان که کوچک بود، در زمین توپ جمع می‌کرد و برای خودش مشغول بازی بود. خلاصه تنیس در روزهای تعطیل به تفریح خانوادگی ما تبدیل شده بود، هر چند تمرکز اصلی پدرم روی تمرین من بود. من کم‌کم فوتبال را کنار گذاشتم و از سن ۹ سالگی کاملا به دنبال تنیس رفتم. آخر هفته‌ها هم در مسابقات تنیس شرکت می‌کردم.اخوان در سن ۹ سالگی در مسابقات قهرمانی تنیس زیر ۱۰ سال در برلین مقام سوم را کسب کرده و به گفته خودش، بعد از آن وارد دنیای حرفه‌ای تنیس شده‌ است.

او ادامه می‌دهد: از ۱۴ سالگی آقای ساشا پلامبک مربی من شد که نقطه عطفی در زندگی‌ام بود. آن موقع من یک پسر سر به هوای شیطان بودم. برخورد دوستانه و در عین حال جدی ساشا باعث رشدم شد. در آن زمان ما برای تعطیلات تابستانه به ایران می‌آمدیم. من وارد مسابقات ایران شدم و در سن ۱۵ سالگی در مسابقات قهرمانی کشوری زیر ۱۶ سال تنیس که در تبریز برگزار شد، نفر اول شدم. بعد از دیپلم وقت بیشتری برای تمرین و شرکت در مسابقات پیدا کردم. در آلمان این تفکر وجود دارد که در دانشگاه همیشه به روی شما باز است، پس بهتر است بعد از دیپلم یکی دو سالی وقت بگذارید تا خودتان را پیدا کنید و بعد وارد رشته‌ی مورد علاقه‌تان بشوید. من در آن زمان مربی‌های جدیدی را تجربه کردم، روزی ۴ ساعت تنیس تمرین می‌کردم و روزی ۲ ساعت می‌دویدم یا به باشگاه بدنسازی می‌رفتم. در سن ۱۹ سالگی وقتی در یکی از مسابقات باخته بودم و اعتماد به نفسم را از دست داده بودم، برای خودم یک گوشه نشسته بودم که یک دفعه یک نفر بی‌هوا زد پشت گردنم. من هم رویم را برگرداندم و تعجب کردم که گونتر بوش این‌جا چه کار می‌کند. از من پرسید «من را می‌شناسی؟» گفتم: «مگر می‌شود شما را نشناخت؟» آن آقای حدودا 70 ساله مربی بوریس بکر، قهرمان آلمانی تنیس، بود. او آن روز به من گفت: «به قیافه تو نه می‌خورد که دکتر بشوی، نه می‌خورد که مهندس بشوی، ولی من معتقدم در کمتر از ده سال می‌توانی تنیس‌باز خیلی خوبی بشوی، من وقتی مسابقه می‌دادی بازی‌ات را دیدم و تو را زیر نظر داشتم. گونتر بوش حدود نیم ساعت با من صحبت کرد و به من انگیزه زیادی داد و باعث شد برای ادامه‌ی راهم در تنیس مصمم‌تر شوم. البته آن تجربه همزمان شد با تشویق مربی همیشگی من، آقای ساشا پلامبک، برای ورود به آکادمی تنیس وین.

آموزش در اتریش

ادامه ورزش حرفه‌ای اخوان را ساشا پلامبک، مربی آلمانی تنیس که سال‌هاست فعالیت حرفه‌ای البرز را زیر نظر دارد این طور روایت می‌کند:  نقطه‌ عطف زندگی حرفه‌ای البرز وقتی بود که در 20 سالگی به اتریش رفت، وارد آکادمی تنیس وین شد و به صورت جدی‌تر تنیس را ادامه داد.

پلامبک ادامه می‌دهد: او با تنیس‌بازهای خیلی خوبی در اتریش آشنا شد و خودش را در سطح آن‌ها بالا کشید. در آن‌جا روزی پنج تا شش ساعت بازی می‌کرد، وزنش را کم کرد، بدنش خیلی قوی شد و نتایج مسابقاتش بهتر و بهتر شد. من معتقدم که نقطه‌ی عطف زندگی حرفه‌ای البرز ورودش به آکادمی تنیس اتریش بود.

او اضافه می‌کند: وقتی البرز به برلین برگشت، در یک بازی مهم شرکت کرد و یک بازیکن حرفه‌ای را برد؛ کاری که پیش از آن نتوانسته بود بکند. آن‌جا بود که همه در برلین پذیرفتند که با یک البرز کاملا متفاوت طرف هستند و تصدیق کردند که او به یک تنیس‌باز کاملا حرفه‌ای تبدیل شده است.

دعوت به تیم ملی ایران

اما اخوان چگونه به تیم ملی ایران دعوت شد؟ خودش می‌گوید: در مسابقات «فیوچرز» که با ساشا پلامبک به قطر رفته بودم و زیر پرچم آلمان بازی می‌کردم، آقای سعید احمدوند، مربی وقت فدراسیون تنیس ایران، بازی‌ام را دید و به من پیشنهاد داد وارد تیم ملی ایران بشوم. من در آن زمان سر دو راهی قرار گرفته بودم اما ساشا پلامبک تشویقم کرد که ایران را انتخاب کنم. پلامبک به من کمک کرد که از یک قرارداد آلمانی بیرون بیایم. بعد از آن پیشنهاد آقای احمدوند را پذیرفتم و پرچم ایران را انتخاب کردم.

او در پاسخ به این سوال که از انتخاب تیم ملی ایران راضی بودید؟ عنوان می‌کند: در آن زمان از یک طرف من با خیلی از موضوعات و مسائل فرهنگی در ایران آشنا نبودم، خودم آدم رکی بودم و سیاست نداشتم و بیشتر برخوردها برایم عجیب بود، از طرف دیگر، در آن زمان در تنیس افت کرده بودم و چند باخت هم داشتم. در نهایت مسائلی پیش آمد که به حق یا ناحق تصمیم گرفته شد من در آن سال جزو تیم ملی نباشم. در هر صورت من تصمیم مربی را قبول کردم. بعد از آن دوباره به لیگ برتر ایران دعوت شدم و تیم ما اول شد. بعد در مسابقات جام آسیا ایران چهار نفر را فرستاد که من جزو آن‌ها بودم. البته در آن‌جا نتیجه‌ی خوبی نگرفتم، اما پس از آن دوباره به دنبال اول شدنم در مسابقات انتخابی به تیم ملی دعوت شدم، اما به خاطر اختلافاتی که با مربی پیدا کردم با دلخوری از تیم ملی ایران بیرون آمدم. و یک ماه بعد از آن هم متوجه بیماری‌ام شدم.

اولین نشانه‌های بیماری‌

اخوان در ادامه درباره بیماری‌اش سخن می‌گوید و توضیح می‌دهد: من از همان سن ۱۶ سالگی بعد از هر مسابقه سرفه و به دنبال آن استفراغ می‌کردم و بعد حالم خوب می‌شد. به این علامت معروف شده بودم که بعد از مسابقه بالا می‌آورم و بعد حالم خوب می‌شود. بعدها پزشک جراح به من گفت بیماری سرطان روده از همان ۱۶ سالگی در بدن تو به وجود آمده و آن استفراغ‌ها از علائم بیماری‌ات بوده است. اما ماجرای آگاهی از بیماری‌ام زمانی شروع شد که در ایران برای اولین بار متوجه خون در مدفوعم شدم، به یک بیمارستان رفتم، آن‌جا هم از من آزمایش مدفوع گرفتند و متوجه خون در آن شدند. پزشک بیمارستان به من گفت احتمالا یک زخم معده خفیف داری و من را با تجویز چند قرص مرخص کرد. اما نامزدم، نگین، این مسأله را جدی گرفت و با مشورتی که با پزشکان خانواده‌اش داشت، مجبورم کرد کلونوسکوپی کنم؛ خودش برایم وقت گرفت من را به زور به آن‌جا برد. نگین و پسرعمه‌ام که همراه ما آمده بود متوجه نتیجه‌ کلونوسکوپی شده بودند اما به من چیزی نگفتند. از کلونوسکوپی که بیرون آمدم، دیدم نگین در سالن انتظار نشسته، حالش خوب نیست و رنگش پریده است. گفتم: من کلونوسکوپی کردم چرا حال تو بد شده است؟ او هم خودش را جمع و جور کرد و گفت چیز مهمی نیست، ولی بهتر است برای درمان به آلمان بروی. البته خیلی وقت بعد به من گفت که همان جا دکتر به او گفته بوده که نمی‌دانم البرز خوب می‌شود یا نه.

آغاز دوره درمان

اخوان در ادامه از بازگشت به آلمان و شروع دوره درمانی‌اش سخن می‌گوید و عنوان می‌کند: در آلمان یکی از مربی‌هایم یک وقت فوری از یک متخصص گوارش برایم گرفت. من و پدرم پیش دکتر رفتیم. دکتر گفت تو باید سریع جراحی بشوی. وقتی پیش جراح رفتم برای اولین بار اسم «کانسر» یعنی سرطان را شنیدم. البته دکتر به من گفت نگران نباشم. دو روز بعد برای جراحی به بیمارستان رفتم. جراح گفته بود عمل من چهار ساعته است، اما عمل ۱۶ ساعت طول کشید. به پدر و مادر و خواهرم پشت در اتاق عمل بیشتر از من فشار آمده بود. دکتر قبل از عمل به من گفت سعی می‌کنم شکمت را پاره نکنم و لاپاراسکوپی کنم. ولی وقتی به هوش آمدم دیدم شکمم پاره شده، در آی سی یو هستم و کلی لوله به من وصل است. دو روز بعد از عمل به جراحم گفتم من کی مرخص می‌شوم؟ دکتر گفت متاسفانه باید یک بار دیگر عملت کنم، سرطان خیلی در شکمت پخش شده و ما باید عمل HIPEC یا شیمی درمانی داخل شکمی انجام بدهیم. البته جراح فقط در حد نیاز به من توضیح می‌داد و جزئیات بیشتر را به پدر و مادرم می‌گفت.

او توضیحاتش را این گونه ادامه می‌دهد: دو روز بعد از عمل، نیمه‌شب متوجه شدم که بخیه‌ها باز شده و ترشحات خونابه‌ای از شکمم خارج می‌شود. پزشک بیمارستان مرا معاینه کرد و گفت باید با جراح صحبت کنم. بعد برگشت و گفت باید تا صبح تحمل کنی تا دوباره عمل بشوی. ساعت ۷ صبح به اتاق عمل رفتم و آن عمل هم ۱۲ ساعت طول کشید. بعد از عمل دیدم کیسه استومی (کیسه‌ای در بیرون از شکم که مدفوع وارد آن می‌شود) به من وصل کرده‌اند. اصلا نمی‌دانستم این کیسه چیست. دستیاران دکتر می‌گفتند که او فقط ۳ ساعت از وقت عمل را به این اختصاص داده که به استومی احتیاج نشود، ولی در نهایت موفق نشده است. من تازه آن زمان و کم‌کم فهمیدم استومی چیست. بعد از آن چند عمل دیگر هم داشتم. در مجموع سه عمل بزرگ و سه عمل کوچک یک‌ساعته روی من انجام شد. هر وقت دکتر یا پرستار را می‌دیدم می‌پرسیدم این استومی را کی برمی‌دارید و آن‌ها هم جواب درستی نمی‌دادند. درنهایت قبول کردم که باید با استومی کنار بیایم. بعد هم شیمی‌درمانی شروع شد. من قبل از آن شیمی‌درمانی را فقط در فیلم‌ها دیده بودم. اتفاق خوبی که در آن روزها برای من افتاد حضور نامزدم در کنارم بود؛ دکتر برای نگین دعوت‌نامه فرستاد و بعد از اینکه کارهای اقامت انجام شد، او پیش من آمد. حضور نگین از ابتدای بیماری و در تمام مراحل درمان برایم کمک و قوت قلب بسیار بزرگی بود که هیچ وقت فراموش نمی‌کنم. من شش ماه کامل شیمی‌درمانی شدم.

کمک ورزش به مقابله با سرطان

اخوان به این موضوع اشاره می‌کند که در شیمی‌درمانی خیلی کم موهایش ریخت و علت آن هم به گفته پزشک معالجه‌اش ورزشکار بودن و قدرت بدنی بالای اخوان بوده است.

این ورزشکار در ادامه این مصاحبه‌اش با حافظ باجغلی، روانپزشک اظهار می‌کند:  من قبل از سرطان به اندازه‌ای که الان هدفمند هستم، در زندگی هدف نداشتم. به مربی‌ام، ساشا پلامبک، گفتم اگر قبل از بیماری خودباوری الان را برای زندگی داشتم، از همه چیزم در زندگی می‌زدم تا به جاهای بالاتری در تنیس برسم. البته الان دیگر تمام انگیزه و هدفم را روی مربی‌گری گذاشته‌ام. من یاد گرفته‌ام که وقتی هدفی داشته باشی باید ساعت به ساعت برای رسیدن به هدفت تلاش کنی. یک جایی شنیدم که «آرزوها بدون هدف، فقط آرزو هستند.» برای رسیدن به هدف باید دیسیپلین و پشتکار داشت. این تغییرات پس از سرطان در من اتفاق افتاد. قبل از سرطان فاز دیگری داشتم و الان که یادم می‌آید می‌بینم خیلی از زمان‌های زندگی‌ام را به بطالت گذرانده‌ام. اما حالا برایم خیلی مهم است که بیشتر با افرادی رفت‌وآمد کنم که هدفمند باشند.

او می‌گوید: جایی یک جمله از کنفوسیوس خواندم که برایم خیلی تاثیرگذار بود: «آن‌که می‌گوید می‌توانم و آن‌که می‌گوید نمی‌توانم هر دو درست می‌گویند». به نظرم معنی این جمله این است که همه چیز به مغزت برمی‌گردد؛ اگر واقعا چیزی را بخواهی، می‌توانی. خیلی خوشحالم که بیماری به من کمک کرد که این‌قدر هدف‌هایم را جدی بگیرم. من مربی‌های زیادی داشته‌ام و در مسابقه‌های زیادی در کشورهای مختلف شرکت کرده‌ام. در آکادمی تنیس دیسیپلین صد در صدی را یاد گرفته‌ام؛ ساعت ۵:۳۰ صبح از خواب بیدار می‌شدم و تمرین می‌کردم. الان که می‌توانم همه‌ این تجربیات را در اختیار هم‌وطنانم قرار بدهم و آن‌ها را با استانداردهای جهانی در تنیس آشنا کنم، وقتی پیشرفت هفته به هفته شاگردانم را می‌بینم از صمیم قلبم لذت می‌برم.

آینده مربی‌گری اخوان

پلامبک، مربی البرز اخوان هم درباره آینده ورزشی اخوان می‌گوید: مهمترین ویژگی البرز این است که او با تجربه شخصی خودش دقیقا متوجه شده است که بین یک تنیس‌باز «خوب» و یک تنیس‌باز «حرفه‌ای» چه تفاوتی وجود دارد. تنیس فقط به استعداد نیاز ندارد. تعداد تنیس‌بازهای خوب در دنیا به حدی زیاد است که نمی‌توانید تصور کنید. اما تفاوت بین ۲۰ تنیس‌باز اول جهان با بقیه فقط در حرفه‌ای بودن آن‌هاست. یک تنیس‌باز حرفه‌ای پس از بازی به‌جای اینکه به مهمانی برود و نوشیدنی بنوشد، به طور جدی به فکر بازی بعدی است. البرز احتمالا جزو ۱۰ تنیس‌باز اول ایران است. اما این برایش هیچ چیز نیست و راضی‌اش نمی‌کند. چون البرز نگاه حرفه‌ای دارد، او خودش را متعلق به جامعه‌ی جهانی تنیس می‌بیند و با تنیس‌بازهای بزرگ دنیا مقایسه می‌کند و همیشه می‌خواهد بهتر شود. و این یعنی حرفه‌ای بودن. البرز تفاوت بین «خوب بودن» و «حرفه‌ای بودن» را خیلی خوب می‌داند و آن را سخاوتمندانه به شاگردانش منتقل می‌کند و به آن‌ها کمک می‌کند افق دید گسترده‌تری پیدا کنند، به کسی اجازه ندهند به رویاهای آن‌ها خدشه وارد کند و خودشان برای تحقق رویاهای‌شان تلاش کنند.

وی ادامه می‌دهد: البته البرز در ابتدای راه مربی‌گری است و نیاز دارد بیشتر یاد بگیرد، اما به نظر من او با سرعت زیادی در حال یاد گرفتن است. من معتقدم که البرز پسر بسیار باهوشی است. متاسفانه در برلین خیلی‌ها به خاطر رفتارهای شوخ‌طبعانه البرز توانایی‌های منحصر به فرد او را دست‌کم می‌گیرند. شاید از نظر آنها این شوخ‌طبعی بچگانه به نظر برسد، ولی من معتقدم شوخ‌طبعی از ویژگی‌های شخصیتی مثبت البرز و نشانه پختگی اوست نه ساده‌لوحی‌اش.

پلامبک در پایان در توصیه به اخوان می‌گوید: توصیه‌ای که من همیشه به البرز می‌کنم این است که سخت کار و سعی کند هر روز چیز جدیدی یاد بگیرد. او راه تنیس‌باز حرفه‌ای شدن را بلد است و می‌تواند شاگردانش را به جاهای بالاتری هل بدهد.

او در پایان این مصاحبه با حافظ باجغلی، روانپزشک بیان می‌کند: البرز در اوج توانایی بدنی و موفقیت حرفه‌ای دچار سرطان شد. اگر بخواهم جنبه‌ مثبت ماجرا را ببینم تنیس و توانایی بدنی‌ای که البرز با این ورزش به دست آورده او را نجات داده است. من خودم پزشک جراح البرز را ندیده‌ام ولی پدر البرز به من گفت که خانم دکتر جراح پس از عمل به او گفته است که مورد البرز یک «معجزه» بود. من معتقدم غیر از مهارت جراح، ویژگی‌های مثبت شخصیتی و توانمندی جسمی او در ایجاد این معجزه کمک کرده‌اند. از طرف دیگر من فکر می‌کنم بیماری سرطان به البرز در انتخاب مسیر حرفه‌ای‌اش کمک کرده و باعث شده است او حتی مصمم‌تر از گذشته به راهش ادامه دهد. البرز در تصمیم خود برای مربی‌شدن مردد بود و نمی‌دانست چنین تصمیمی اشتباه است یا درست، اما حالا مواجهه با سرطان باعث شده است که او قوی‌تر و مصمم‌تر شود. البرز به گذشته برنمی‌گردد، او  نگاه رو به جلو دارد و با اراده‌ای چشمگیر در مسیر مربی‌گری پیشرفت می‌کند.

بیشتر بخوانید: انزلی چی ها قرنطینه را شکستند/عکس

254 41

به گزارش خبرگزاری خبرآنلاین، سرانجام پس از حل مشکل خروجی علیرضا بیرانوند، این بازیکن بامداد امروز راهی بلژیک شد.

این گلر برای شرکت در تست پزشکی تیم آنتورپ راهی این کشور شد و پس از پشت سر گذاشتن از این مرحله در تمرینات این تیم شرکت می‌کند.

بیرانوند چند روز قبل هم راهی فرودگاه شد تا به این سفر برود، اما به دلیل مشکل خروج از سوی نظام وظیفه سفرش به تاخیر افتاد.

256 251

به گزارش خبرگزاری خبرآنلاین؛ آئورلین چدجو (200 هزار یورو)، باکایه دیباسی (یک میلیون یورو)، سامان قدوس (4 میلیون یورو)، سرهو گویراسی (15 میلیون یورو)، موسی کوناته (5 میلیون یورو)، استیون مندوزنا (3 میلیون یورو)، توماس مونکوندویت (2 میلیون یورو) و بونگانی زونگو (4 میلیون یورو) در فهرست فروش تابستانی تیم آمیان قرار دارند.

آمیان فصل آینده باید در لیگ دسته‌دوم فرانسه بازی کند و احتمال جدایی سامان قدوس از این تیم وجود دارد. پیش از این رسانه‌های ترکیه‌ای از تلاش تیم بشیکتاش برای جذب مهاجم ایرانی آمیان فرانسه خبر داد. قرارداد سامان قدوس با تیم آمیان تا سال 2023 میلادی معتبر است.

بیشتر بخوانید:  بیرانوند سرانجام از ایران خارج شد/عکس

256 251

به گزارش خبرگزاری خبرآنلاین، روز گذشته روزنامه ابولا پرتغال خبر داد مهدی طارمی مهاجم تیم ملی فوتبال ایران تیم ریوآوه پرتغال، پیشنهاداتی از چند تیم اروپایی از جمله وردربرمن آلمان دارد.

سایت «deichstube» آلمان ضمن انعکاس این خبر، احتمال حضور طارمی در تیم وردربرمن را پایین دانست.

این سایت به نقل از روزنامه ابولا نوشته است: «گفته می شود تعداد زیادی از باشگاه های اروپا از جمله سنت اتین فرانسه علاقه مند به جذب طارمی هستند. ارزش طارمی در سایت ترانسفرمارکت ۴ میلیون یورو تخمین زده شده است. با این حال بعید است وردربرمن برای فصل بعد با مهاجمی مثل طارمی قرارداد امضا کند زیرا نیکولاس فولکرگ و دیوی زلکه در حال حاضر در این تیم حضور دارند.»

بیشتر بخوانید: سامان قدوس در لیست فروش آمیان

256 251

تیم ماریتیمو ساعت ۲۲:۳۰ امشب از هفته سی و دوم رقابت‌های لیگ برتر پرتغال در خانه خود به مصاف تیم ریوآوه می‌رود.

ماریتیمو که امیر عابدزاده سنگربان ملی‌پوش کشورمان را در اختیار دارد در حال حاضر با ۳۷ امتیاز از ۳۱ بازی در مکان دوازدهم جدول ۱۸ تیمی لیگ پرتغال قرار دارد و از طرفی تیم ریوآوه هم با ۵۰ امتیاز مکان پنجم را به خود اختصاص داده است. این روزها امیر عابدزاده از ماریتیمو و مهدی طارمی از تیم ریوآوه در اوج آمادگی قرار دارند به طوری که کلین‌شیت‌های پی‌درپی عابدزاده و گلزنی‌های پی در پی طارمی سروصدای زیادی در لیگ پرتغال داشته است.

ماریتیمو هفته گذشته موفق شد تیم باویستا را یک- صفر شکست دهد. قبل از آن هم بنفیکا را برده بودند که امیر عابدزاده درخشش فوق العاده‌ای در آن بازی حساس داشت و در تیم منتخب هفته هم قرار گرفت. طارمی هم در خط حمله تیم ریوآوه به گلزنی‌هایش مقابل پورتیموننزه ادامه داد و توانست تعداد گل‌هایش را در لیگ پرتغال به عدد ۱۴ برساند و رتبه چهارم جدول گلزنان را به دست آورد و در راه آقای گلی شرایط خوبی را سپری کند.

جدال امشب طارمی در خط حمله ریوآوه با عابدزاده درون دروازه ماریتیمو بسیار جذاب و دیدنی خواهد بود و باید دید آیا طارمی موفق به گلزنی می‌شود و می‌تواند دروازه امیر را باز کند یا اینکه عابدزاده جوان دروازه تیمش را بسته نگه می‌دارد و دوباره کلین‌شیت می‌کند. ریوآوه با طارمی اگر امشب بازی را ببرد در همان مکان پنجم باقی خواهد ماند چراکه فاصله امتیاز این تیم با تیم براگا ۶ امتیاز است، اما در صورت شکست مقابل یاران عابدزاده چه بسا جای خود را در جدول به تیم فامالیکو بدهد.

اما شرایط برای تیم ماریتیمو بسیار مساعد است چراکه در صورت برد در این بازی خانگی می‌تواند دو الی سه پله در جدول رده‌بندی بالا بیاید. امشب لیگ پرتغال شاهد جدال مهاجم و سنگربان تیم ملی ایران خواهد بود و جدال ایرانی‌ها در هفته سی و دوم لیگ پرتغال قطعاً دیدنی و جذاب از آب درخواهد آمد.

بیشتر بخوانید: شانس کم طارمی برای حضور در بوندسلیگا

256 251

به گزارش خبرگزاری خبرآنلاین؛ محسن ربیع‌خواه هافبک تیم فوتبال پرسپولیس که دچار مصدومیت شده در گفتگویی کوتاه با خبرآنلاین درباره وضعیتش گفت: «متاسفانه پاشنه پایم شکسته است و دیروز پایم را گچ گرفتم. حالا نمی‌دانم لیگ چه زمانی تمام می‌شود ولی فکر کنم تا پایان فصل کنار پرسپولیس نخواهم بود، تا پایم مداوا شود. با روند درمانم احتمال زیاد به بازی های لیگ قهرمانان آسیا که در شهریور و مهر برگزار خواهد شد، خواهم رسید و در کنار پرسپولیس خواهم بود.»

بیشتر بخوانید: دربی جذاب ایرانی‌ها در پرتغال

256 251

ثبت‌نام و برگزاری دو نوبت آزمون آزمایشی جامعِ سنجش

قابل توجه دبیرستان‌ها، مراکزآموزشی و دانش‌آموزان علاقمند به شرکت در آزمون‌های آزمایشی سنجش؛ ثبت‌نام دو نوبت آزمون آزمایشی جامعِ سنجش (جامع ۵ و جامع ۶) برای پایه‌های دوازدهم و فارغ‌التحصیلان پیش‌دانشگاهی از تاریخ ۱۳۹۹/۰۴/۰۸ آغاز شده است.